เธียร สังฆภัณฑ์ ว่าด้วยเรื่องของบุญ

มีคำกล่าวไว้ว่า “ทำบุญด้วยเงินจำนวนมาก ได้บุญมาก” คำกล่าวนี้ท่านคิดว่าเป็นจริงหรือเปล่า ?

         หลายคนในตอนนี้ยังเข้าใจกันผิดๆ ว่าต้องทำบุญด้วยทรัพย์สินเงินทองเยอะๆ จึงจะได้บุญมากนั้น ซึ่งในเรื่องนี้นั้นไม่ตรงกับความจริงเลยแม้แต่น้อย ในการทำบุญด้วยทรัพย์สินนั้น ไม่ใช่ประเด็นสำคัญว่าจะได้บุญมากตามค่าของเงิน

          เพราะบางครั้งการทำบุญเป็นเงินล้านบาทอาจจะได้บุญน้อยกว่าบาทเดียวเสียด้วยซ้ำ ดังนั้นในเรื่องของมูลค่าของทรัพย์ที่ทำบุญนั้น ในบางครั้งเราไม่สามารถจะวัดถึงผลชองอานิสงส์ได้

          การทำทานให้ได้บุญมากนั้น พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสว่า มีองค์ประกอบ 3 ประการคือ

1.      - วัตถุบริสุทธิ์ คือสิ่งของที่ให้ทานนั้นได้มาด้วยความสุจริตถูกต้อง หามาจากแรงงานหยาดเหงื่อของตน มิได้ไปเบียดเบียนทุจริตมา

2.      - เจตนาบริสุทธิ์ คือมีจิตตั้งมั่นเลื่อมใสศรัทธา ที่จะทำอย่างแท้จริง ไม่ได้หวังผลตอบแทน หรือไม่ได้มีเจตนาหวังประโยชน์แอบแฝง และเมื่อให้แล้วก็ไม่นึกเสียดายภายหลัง

3.      - บุคคลบริสุทธิ์ คือผู้รับเป็นผู้มีศีลบริสุทธิ์ มีคุณธรรมสูง ยิ่งมีคุณธรรมสูงมากเท่าใด บุญก็ยิ่งมากไปตามส่วน เช่น ทำบุญกับคนไม่มีศีลย่อมได้บุญน้อยกว่าทำบุญกับคนมีศีล 5 ที่เรียกกันว่า เนื้อนาบุญที่ดีอย่างเช่น ทำบุญกับพระสงฆ์ที่ถือศีล 227 ข้อ ซึ่งเป็นสมมติสงฆ์นั้น ได้บุญไม่เท่ากับพระอริยสงฆ์แน่นอน มันเป็นระดับขึ้นอยู่กับผู้รับนั้นมีคุณธรรมสูงเท่าใด

          ผู้ที่ให้ทานด้วยทรัพย์แม้เป็นจำนวนน้อย แต่มีความตั้งใจมีความเลื่อมใสศรัทธาเต็มเปี่ยม และได้ให้ทานกับคนที่มีเนื้อนาบุญสูง ก็อาจได้บุญมากกว่าผู้ที่ทำบุญด้วยทรัพย์มาก แต่มีความเลื่อมใสศรัทธาน้อย และถ้าให้กับคนที่มีเนื้อนาบุญต่ำยิ่งน้อยกว่าเป็นร้อยๆเท่าก็ได้

          ดังตัวอย่าง เรื่องที่เล่ากันมานานแล้ว แต่อธิบายเรื่องอานิสงส์ผลบุญได้ดีคือ ในสมัย ร.5 มีผู้หญิงคนหนึ่งชื่อยายแฟง เป็นแม่เล้าเจ้าของซ่อง แกมีรายได้จากการขายตัวของหญิงงามในสังกัด ในแต่ละวันยายแฟงไม่ต้องทำมาหากินอย่างอื่นเลย เขาหากินบนความทุกข์ยากของคนอื่น อาชีพแม่เล้าทำให้แกร่ำรวย มีทรัพย์สินเงินทองมากขึ้นทุกวัน จนใครๆต่างก็นับถือแก พากันขอความช่วยเหลืออยู่บ่อยๆ

           เมื่ออายุมากขึ้นใกล้จะตายยายแฟงแกกลัวจะตกนรก เพราะทั้งชีวิตของแกได้สร้างแต่กรรมไม่ดีไปเบียดเบียนผู้อื่นและประกอบอาชีพที่เป็นบาป ยายแฟงจึงคิดอยากทำบุญใหญ่สักครั้งหนึ่ง เผื่อว่าบุญนี้จะช่วยลบล้างบาปกรรมที่สร้างไว้ลงได้บ้าง จึงได้บริจาคเงินจำนวนมากจนแทบหมดตัว และได้สร้างวัดชื่อ วัดใหม่ยายแฟง หรือวัดคณิกาผล ที่เรียกกันในเวลาต่อมา ซึ่งตั้งอยู่ในบริเวณป้อมปราบศัตรูพ่าย กรุงเทพฯ

          ในวันฉลองวัดใหม่ยายแฟง ยายแฟงได้มีโอกาสสำคัญในชีวิตได้ไปนิมนต์พระมาแสดงธรรมเทศนา ซึ่งก็คือท่านสมเด็จพุฒาจารย์ฯ (โต) พรหมรังสี ท่านก็รับนิมนต์ไปเทศน์แสดงอานิสงส์ของการสร้างวัด บทธรรมเทศนาของสมเด็จฯโต ตอนหนึ่งในวันนั้นมีว่า

          "ยายแฟงสร้างวัดครั้งนี้ ได้ผลอานิสงส์บกพร่อง ไม่เต็มเม็ดเต็มหน่วย เพราะเงินที่สร้างวัดเป็นเงินที่เกิดจากน้ำพักน้ำแรงของคนอื่นที่ไม่ชอบด้วยธรรม ถ้าเปรียบอานิสงส์นี้ด้วยเงิน 1 บาท ยายแฟงก็ได้ไม่เต็มบาท จะได้สักสลึงเฟื้องเท่านั้น นี่ว่าอย่างเกรงใจกันนะ"

อ้างอิงจาก หนังสือเสบียงทิพย์

เธียร สังฆภัณฑ์ นำเสนอบทความดีๆนี้เพื่อเป็นธรรมทานแก่ทุกท่าน