เธียร สังฆภัณฑ์ ว่าด้วยเรื่องหลังทำบุญแล้ว ต้องกรวดน้ำหรือไม่

           เธียร สังฆภัณฑ์ ว่าด้วยเรื่องหลังทำบุญแล้ว ต้องกรวดน้ำหรือไม่

       คำว่า “กรวดน้ำ” ในพจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๕๒๕ ได้ให้คำจำกัดความไว้ว่า แผ่ส่วนบุญด้วยวิธีหลั่งน้ำ

ซึ่งมีวิธีการอยู่ 4 วิธี

1.      ข้อแรก กรวดน้ำตัดขาดจากกัน

2.      ข้อสอง กรวดน้ำยกกรรมสิทธิ์ให้

3.      ข้อสาม กรวดน้ำตั้งความปรารถนา

4.      ข้อสี่ กรวดน้ำแผ่ส่วนกุศล

            ข้อแรก การหลั่งน้ำเพื่อตัดขาดจากกัน เช่นสมเด็จพระนเรศวรมหาราช วีรกษัตริย์ไทยสมัยกรุงศรีอยุธยาเป็นราชธานี ทรงตัดขาดไมตรีกับพม่า เพื่อประกาศอิสรภาพที่เมืองแครง โดยวิธีหลั่งน้ำลงแผ่นดิน

            ข้อสอง การหลั่งน้ำยกกรรมสิทธิ์ให้ครอบครอง เช่นเมื่อคราวที่สมเด็จพระบรมศาสดา ได้ตรัสรู้พระอนุตรสัมมาสัมโพธิญาณแล้ว ได้เสด็จไปสู่กรุงราชคฤห์ ทรงแสดงธรรมเทศนาโปรดพระเจ้าพิมพิสาร พร้อมด้วยข้าราชบริพานให้เลื่อมใส และได้ถวายวัดเวฬุวันเป็นวัดแห่งแรกในพระพุทธศาสนา เพื่อเป็นที่ประทับของพระบรมศาสดาเพราะทรงเห็นว่า ป่าไม้ไผ่ที่เรียกว่า “พระราชอุทยานเวฬุวัน” เป็นที่ไม่ใกล้ไม่ไกลจากชุมชน สมควรเป็นที่อยู่ของสมณะได้

              ข้อสาม การหลั่งน้ำตั้งความปรารถนา เพื่อให้สำเร็จผลที่ประสงค์ พึงเห็นตัวอย่างในมหาเวสสันดรชาดก

               ข้อสี่ การหลั่งน้ำแผ่กุศล พึงเห็นอุทาหรณ์ เช่น พระเจ้าพิมพิสารทรงถวายแด่พระภิกษุสงฆ์มีพระพุทธเจ้าเป็นพระประธาน เพื่ออุทิศส่วนกุศลให้บรรดาเปรต ซึ่งเป็นพระญาติในชาติก่อนปรากฎในมังคลัตถทีปนีคัมภีร์ในพระพุทธศาสนาว่า

           “เมื่อพระราชาทรงหลั่งน้ำทักษิโณทก ทรงอุทิศส่วนกุศลว่า อิทัง เม ญาตินัง โหตุ ขอทานนี้ (บุญนี้) จงสำเร็จแก่ญาติทั้งหลายของข้าพเจ้า” วิธีนี้เป็นการแผ่ส่วนกุศลให้แก่ญาติมิตรและสรรพสัตว์ ได้ชื่อว่าเป็นปัตติทานมัยบุญสำเร็จด้วยการแผ่นส่วนบุญ

             และเมื่อครั้งที่พญามาร มาขัดขวางไม่ให้พระพุทธองค์ได้ตรัสรู้ พระพุทธองค์ทรงตรัสอ้างถึงพระแม่ธรณี ให้มาช่วยเป็นสักขีพยานในการสร้างบุญบารมีของพระองค์ ที่บำเพ็ญมาหลายภพ หลายชาติ และแม่ธรณีก็มาปรากฎกายมาบีบน้ำออกจากมวยผม ขับไล่พญามารและบริวารออกไป ถือว่าเป็นการกรวดน้ำ

             เราจะเห็นว่า ความเชื่อเรื่องในการกรวดน้ำหลังทำบุญนั้นอยู่ในข้อที่ 4 ตั้งแต่สมัยของพุทธกาล และจากครูบาอาจารย์หลายท่านได้กล่าวตรงกันว่า ในคนปกติทั่วไปที่จิตนั้นยังไม่ได้ฝึกฝนประพฤติปฏิบัติ หรือจิตย่อมมีกำลังน้อยหรือขาดพลัง ซึ่งการกรวดน้ำจะช่วยให้บุญกุศลนั้นไปถึงผู้ที่เราต้องการอุทิศบุญไปให้ได้ดีขึ้น แต่สำหรับผู้ที่มีฌานที่แก่กล้ามีบุญบารมีสูง ท่านเหล่านั้นไม่จำเป็นต้องกรวดน้ำ ท่านโมทนาอุทิศบุญไปถึงได้ทันที หรือที่เรียกกันว่า กรวดแห้ง

             และในปัจจุบัน เรามักนิยมกรวดน้ำหลังจากทำบุญถวายทานเสร็จแล้ว เพื่อประสงค์จะทำเจตนาตนให้บริสุทธิ์ทั้ง 3 กาลคือ

1.       - ในกาลก่อนให้ เรียกว่า ปุพพเจตนาเจตนาก่อนให้

2.       - ในกาลที่กำลังให้เรียกว่า มุญจนเจตนาเจตนาขณะให้

3.        - อปราปรเจตนา เจตนาต่อๆไปหลังจากให้ทานแล้ว

อ้างอิงจาก หนังสือเสบียงทิพย์

เธียร สังฆภัณฑ์ นำเสนอบทความดีๆนี้เพื่อเป็นธรรมทานแก่ทุกท่าน